ထူးအိမ္သင္ ကုိယ္ေရးအက်ဥ္း

ထူးအိမ္သင္ အေၾကာင္းေမးလာတ ဲ့အတြက္..... 
ဖခင္ ဦးထြန္းျမင့္ ႏွင့္ မိခင္ ေဒၚျမရင္ တုိ႔မွ ဇူလုိင္လ (၁) ရက္၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အေဖ ဗမာ၊ အေမ မြန္ ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္း ေက်ာ္ျမင့္လြင္ ျဖစ္ၿပီး သွ်ပ္၊ ဘဲဥ၊ ငွက္ႀကီး ဟု ခ်စ္စႏုိးေခၚ ၾက သည္။

မူလတန္း ပညာ ကို အမွတ္ (၂၀) အ-မ-က တြင္ ပညာသင္ၾကား ခဲ့ၿပီး ပုသိမ္ အ-ထ-က (၃) မွ အထက္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၉-၈၀ တြင္ ဧရာ၀တီတုိင္း ပုသိမ္ ေဒသေကာလိပ္ သုိ႔ တက္ေရာက္ ခဲ့ၿပီး ႐ုကၡေဗဒ ျဖင့္ ဘြဲ႕ရရွိ ခဲ့ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ တြင္ ဂီတ ဆရာ ဦးေအာင္စုိး (KC Francis) ထံမွ ဂီတ သေကၤတႏွင့္ ဂီတ ပညာ သင္ယူခဲ့သည္။

 ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ ပထမဆုံး ေတးစီးရီး နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား စတင္ သြင္းယူ ခဲ့ၿပီး နာရီေပၚမွ မ်က္ ရည္ စက္မ်ား၊ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္၊ သက္ၿငိမ္၊ အတၱပုံေဆာင္ခဲမ်ား၊ အၾကင္နာ အိပ္မက္၊ အရင္အတုိင္း၊ စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္၊ ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) ၊ ၿမိဳ႕ျပလေရာင္ တမ္းျခင္း၊ အေမ (သုိ႔မဟုတ္) ေမတၱာေတာ္ဘြဲ႕၊ အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား၊ တစ္ေန႔စာ အလြဲမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
 
ေနာက္ဆုံး သီခ်င္းေခ ြအတြက္ Oasis ေတးသံသြင္း တြင္ အသံသြင္းမႈ မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ကာ ၁၄-၈-၂၀၀၄ နံနက္ ၁၁း၄၀ နာရီ တြင္ ကြယ္လြန္ၿပီး ဇနီး သြယ္သြယ္ေထြးႏွင့္ သမီး မိကြန္ေထာ တုိ႔ က်န္ရစ္သည္။

 
ထူးအိမ္သင ္ရဲ႔ ကဗ်ာ မ်ား ထဲက တစ္ပုဒ္…

အစ ၏ အဆံုး (သို႔မဟုတ္) အဆံုး ၏ အစ …
ကမၻာဦး သူတို႔သည္ ရသပထ၀ီကို စားကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ အဆင္းလွကုန္၏။
အခ်ဳိ႕အဆင္း မလွကုန္။
 
ထိုသူတို႔တြင္
အဆင္း လွသူတို႔သည္ အဆင္း မလွသူတို႔ကို
မထီမဲ့ျမင္ျပဳၾကကုန္၏။
ထိုသုိ႔ျပဳသည္ရွိေသာ္ .. ။

(ဦးကုလားရာဇ၀င္)
ႏွလံုးသားနဲ႔ဖ တ္ဖို႔
(ရင္၌ျဖစ္ေသာ)
ခ်စ္ဇနီးသို႔။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္
 
ထူးအိမ္သင္ရဲ႔ သီခ်င္းမ်ား
စဥ္ .. သီခ်င္းေခြ အမည္ ... ထုတ္ေဝသည့္ ခုႏွစ္....  အသံဖမ္း...  ေတးဂီတ.... ထုတ္လုပ္ေရး
1. နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား .. ၁၉၈၇ .. Oasis ... The Aces ... ဂႏၶမာေတးသံသြင္း
2. ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္ ၁၉၈၈ (Feb) Oasis The Aces ပန္းႏုလ၀န္းေတးသံသြင္း
3. သက္ၿငိမ္ ၁၉၈၉ (Oct) Oasis The Aces Country Boy Recording
4. အတၱပုံေဆာင္ခဲမ်ား ၁၉၉၁ (Jan) Oasis Emperor စံပယ္ဦးေတးသံသြင္း
5. အၾကင္နာအိပ္မက္ ၁၉၉၁ (Jun) Oasis, May T Four, Emperor, Success ယင္းမာေတးသံသြင္း
6. အရင္အတုိင္း ၁၉၉၁ (Dec) Oasis Emperor ဂ်ဴပီတာေတးသံသြင္း, Ko Ye Music Production
7. စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ ၁၉၉၅ (Feb) Oasis Emperor ႏွင္းဆီလွိဳင္းေတးထုတ္လုပ္ေရး
8. ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) (23-2-1995 One man show at Aung San Stadium) ၁၉၉၆ (Dec) May Iron Cross Sein Min Music Production
9. ၿမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း ၁၉၉၆ (Oct) Oasis Session Players Mercury Recording
10. ဝင္႐ုိးစြန္းမီး ၁၉၉၇ (Feb) LYNN Session Players NASA Recording
11. အေမ (သုိ႔) အၾကြင္းမဲ့ ေမတၱာေတာ္သီခ်င္း ၁၉၉၇ (May) LYNN Iron Cross IC Music Production
12. အမွတ္တရ ဒဏ္ရာသီခ်င္းမ်ား ၁၉၉၉ (Jun) Oasis Emperor Heart Music Production
13. အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား ၂၀၀၁ (Nov) Oasis Iron Cross စံပယ္ဦးေတးသံသြင္း
14. တစ္ေန႔စာအလြဲမ်ား ၂၀၀၃ (Oct) Oasis Emperor မန္းသီရိေတးသံသြင္း
15. ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ၂၀၀၅ (Aug) Oasis, PTL, Nawarat Iron Cross, The Trees, Session Players CMP Music Production
16. သီခ်င္းေခြၾကမ္း - - -

နားဆင္သူ တစ္ဦး ၏ မ်က္ရည္စက္မ်ားျဖင့္ ဖြဲသီေသာ အလြမ္း မွတ္တမ္း..
 
ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္မႈေတြ မ်ားလာရင္ သူ႔ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အသံရဲ႕ထူးျခားမႈ၊ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္က ိုဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ စကား ၀ါက်ေတြဟာ အားမာန္ ကိုျဖစ္ေစသလို၊ နားေထာင္သ ူရဲ႕ ပင္ကိုယ္ ခံစားမႈ အလုိက္အေတြးကိုလည္း က်ယ္ျပန္႔ခံစားေစတယ္။

ဘယ ္သီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို ပံုသဏၭာန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သီခ်င္ းတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ္တိုင ္ခံစားမႈနဲ႔ ဆိုတတ္သူ။

မွတ္မိပါေသးတယ္။
“နာရီသံေတြ ဆူညံလြန္းေန၊ ရင္ခုန္သံေတြျမန္တယ္ အခ်စ္ေရ၊ ငိုခ်င္ပါတယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း တို႔တေတြ၊ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေနာက္ဆံုးလား၊ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဖုိ႔ အားတင္းထားရင္း ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ အခ်ိန္နာရီေတြကို ေက်ာ္လြန္ေရလိုျဖစ္ၿပီး စီးဆင္းေနဆဲ ခ်စ္သူေရ ..... ”

သူ႔ရဲ႕ဒီ သီခ်င္းေလးကို အေဆာင္ ကင္တင္းကေန ခပ္တိုးတိုးေလးလြင့္ပ်ံ႕ေနစဥ္ မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေက်ာင္း သား ဘ၀ အခ်စ္တတ္ဆံုး ႏွလံုးသား တစ္စံု ကံ့ေကာ္ပင္ေအာက ္မွာ ေႂကြမြခဲ့ရဖူးသည္။ တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ တစ္ေယာက္သုတ္ေပးရင္း လမ္းခြဲခ်ိန ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရဖူးသည္။

“ရက္စက္တဲ့ေန႔ရက္မ်ား တိုက္ခိုက္ၾကလို႔ အားနည္းေနၿပီဆို၊ တင္းထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ား ၿပိဳကြဲသြားမလား စိုးရိမ္လို႔ ရင္မွာ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ နာက်င္ေနၿပီပဲ။ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္၊ အၿငိမ္းခ်မ္း အေႏြးေထြးဆံုး အေမ့အိမ္”

သူ႔ရဲ႕ ဒုတိယႀကိဳးပမ္းမႈ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္ စီးရီး ထဲက အေမ့အိမ္ သီခ်င္းေလး နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရင္ထဲကို အသိတစ္ခု၊ အေတြးတစ္ခုကို သူေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသား၊ စိတ္ကို သူသိတဲ့၊ နားလည္ တဲ့၊ ဂီတ သံစဥ္ေတ ြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းၿပီး စိတ္ဓာတ ္အာဟာရေကြၽးခဲ့တယ္။
 
သူ႔ သီခ်င္းစာသား ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး သူေျပာခဲ့တ ဲ့စကားေလး ခုေတြး ခုထိ ခုမ်က္ရည္ က်ေစတုန္းပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ သီခ်င္း ဆိုတတ္ရ ံုတတ္တဲ့ အဆိုေတာ္ သက္သက္တစ္ေယာက ္မဟုတ္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ပညာရွင ္စစ္စစ္။

“အားလံုးထက္ေႏြးေထြးလံုၿခံဳတဲ့ေနရာ ဟာ အေမ့ရင္ခြင္ပဲ လို႔ သိလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဟိုး အေ၀းႀကီးမွာ ေရာက္ေနခဲ့ၿပီေလ” တဲ့။ ကိုငွက္ စကား၊ ကိုငွက္ အသံ၊ အခုၾကား အခုထိ လႈိင္းထန္ေန တုန္းပါပဲ။ အေ၀းႀကီး ကို ထြက္သြားၿပီတဲ့လား။ ကိုငွက္ ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာ၊ ကိုငွက္ ခ်စ္တဲ့ မိသားစု အသိုက ္အ၀န္း၊ ကိုငွက ္ဆီက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လို ေတးခ်စ္ ပရိသတ္ေတြ အလိုခ်င္ဆံုး စကားလံုးအေတြး၊ စိတ္ အာဟာရ၊ စာသား သံစဥ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခြင ့္မေပးေတာ့ဘူးတဲ့လား။

“ငါဟာ မွားယြင္းခဲ့၊ ရူးသြပ္မႈေတြအလယ္၊ ငါလိုခ်င္တာ အခ်စ္စစ္၊ ဘယ္လိုယံုရမလဲ၊ ငါ့အတြက္ တံခါးမ်ား က အၿမဲတမ္း ပိတ္ဆို႔ထား၊ အရူးအမူး ႏွလံုးသားက ဟာ...... ထြက္ေပါက္မရွိဘူး” တဲ့လား ကိုငွက္ရယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ ဆိုတာ လူသား ဆန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုငွက္ အၿမဲတမ္း ဖတ္ မွတ္ေလ့လာ က်င့္ႀကံ ခဲ့တဲ့ ဗုဒ ၶအဆံုးအမကို ႏွလံုးသား မွာ ထာ၀ရ တည္ရွိဖို႔ ႀကိဳးစားသူ တစ္ေယာက္ အတြက္ ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါး ရွိရာကို ကိုငွက္ ထြက္သြားခဲ့ျခင္းလား။
“
ဒီမွာ လူျဖစ္လာရင္ လူပီသေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္ဗ်။ လူး တစ္ေယာက္မျဖစ္ေအာင္ စိတ္ကို ဆံုးမတတ္ရတယ္” တဲ့။ ကိုငွက္ေျပာခဲ့ဖူးတ ဲ့စကား။ အခု ကိုငွက္မ ရွိမွ နားလည္ေနမိပါတယ္။

အခုေတာ့ လူ႔ေလာက ကို ၁-၇-၁၉၆၃ ခုႏွစ္မွာ ေတးသြား သံစဥ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ နဲ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ကိုငွက ္တစ္ေယာက္ ၁၄-၈-၂၀၀၄ ဆိုတ့ဲေန႔ရက္ အေရာက္မွာ ျပန္ၿပီးထြက္ခြာ သြားျပန္ေပါ့။

လူ႔ေလာက ထဲမွာ ၄၂ ႏွစ္ထဲ ေနထိုင္ ခဲ့ရေပမယ့္ လူ တစ္ေယာက္လည္း ပီသ၊ အႏုပညာရွင္ႀကီး တစ္ေယာက္ အျဖစ္လည္း ပီသ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ားစြာေသာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ စိတ္တံခါးေတြကိုလည္း ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ တြန္းဖြင့္ေပးသြားခဲ့။ ဒီတန္ဖိုးဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။

ခ်စ္သူေတြ အသက္တို၊ မုန္းသူေတြ အသက္ရွည္ ဆုိတဲ့ ေလာက ပညတ္ခ်က္ႀကီး သာ ေစာေစာသိခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုငွက္ ကို မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး။ ခုေတာ့ ....

“ငါေလွ်ာက ္ခဲ့တဲ့လမ္း မွာ ျပန္မလာဘူး၊ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးမွ ေတြေ၀သလား မင္းသိမွာပါ၊ ငါေလ တစ္ေယာက္ တည္း အထီးက်န္၊ ဒီကမၻာ ဘယ္အရာတည္ျမဲသလဲလို႔ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးမိေတာ့၊ ငါလိုခ်င္တာေတြ ယံုၾကည္တာေတြ မေရရာဘူး အခ်စ္ေရ၊ အလကားပဲ။ တမ္းတခဲ့တဲ့ ဘ၀ ရဲ႕ပန္းတိုင္ ဘာေတြလဲ။ မင္းသိခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸာယ္ ဘာေတြလဲ မင္းသိမွာပါ” တဲ့။

ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိလိုက္ပါၿပီ ကိုငွက္ေရ။ ေရာက္တဲ့ေနရာ၊ ရပ္တဲ့ေနရာကေန တုန္ရင္လိႈက္ေမာစြာ သိလိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုငွက္ ဟာ ဘ၀ရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈ ခရီးမွာ သီခ်င္း သံစဥ္ေလးေတြကိုတင္ ခ်စ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘုရား ကိုလည္း ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ဘုရား ရဲ႕တရားေတာ္ေတြကိုလည္း ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာကို ခ်စ္ တယ္။ လူငယ္ ကို ခ်စ္တယ္။ ျပည္သူကို ခ်စ္တယ္။ ႏိုင္ငံက ိုခ်စ္တယ္။ အေမကိုခ်စ္တယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ အပါအ၀င္ ဆရာဒဂုန္တာရာ အပါအ၀င္ သူေလးစားတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြကို ခ်စ္တယ္။ ခ်စ္ခဲ့တယ္။

“ဘယ္သူမဆို ကြၽန္ေတာ့္ အႏုပညာကို ခြင့္ေတာင္းရင္ အလကားေပးဖို႔ ၀န္မေလးဘူး။ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္ သိလိုက္ ရရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ ္ခြင့္မလႊတ္ဘူး။ အဲဒါမ်ဳိးက ကြၽန္ေတာ္ အႏုပညာကို ေစာ္ကားတာ။ လူကို ေစာ္ကားတာထက္ နာတယ္။

သူတို႔ သူတို႔ တေတြ အဆင္သင ့္ခူးစားႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ရင္းႏွီးခဲ့ရတာ၊ ေပးဆပ္ခဲ့ရတာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ခုလံုးပါပဲ။ ဒါကိုေတာ့ အေစာ္ကားမခံႏိုင္ဘူး” တဲ့။ အႏုပညာရွင ္စစ္စစ္ႀကီး ရဲ႕ အႏုပညာမာန။ ကိုငွက္ ရယ္ အဲဒီ ကြက္လပ ္အတြက္ ဘယ္သူ႔ကို အစားထိုးရမလဲ။


“ငွက္ႀကီးေရ မင္း အသံကို ငါၾကားခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကားရ၊ မင္းအေၾကာင္းေတြ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ႏႈတ္ေတြ ဆြံ႕အ။ မင္းကို ငါလိုက္ရွာေတာ့ ငါ့ရင္ထဲ မွာ မင္းကိုေတြ႕တယ္။ မင္းဟာ သီခ်င္းေတြဆိုလို႔။” ေတးေရးဆရာ ေမာင္သစ္မင္းရဲ႕စကား။

 “ ငွက္ႀကီး အႏုပညာအတြက္ကိုသာ တစ္စိုက္ မတ္မတ္ လုပ္ခဲ့ရေတာ့ အေႂကြေစာခဲ့ ရတယ္။ ႏွေမ်ာ မိတယ္။ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းစြာျဖင့္တဲ့။” အဆိုေတာ္ ကို ခင္ေမာင္တိုး ရဲ႕စကား။

“ငွက္ႀကီး ခင္ဗ်ား ကို သတိရဖို႔ Percussion ေတြ၊ Harmonica ေတြရွိေနတယ္ဗ်ာ။” အဆိုေတာ္ ေဇာ္၀င္းထြဋ ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက စကား။

“ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ကို အာဟာရေကြၽးဖူးတဲ့ ေကြၽးေက်းဇူးရွင္ႀကီး တစ္ေယာက္။ အရမ္းကို ၀မ္းနည္း ပါတယ္။ ႏွေမ်ာပါတယ္။” အဆိုေတာ္ အငဲ ရဲ႕စကား။ ၿပီးေတာ့ ငွက္ အသိုင္းအ၀န္း၊ ငွက္မိဘ၊ ငွက္ခ်စ္တဲ့ သမီးေလး ေထာေထာ (မိကြန္ေထာ) ၿပီးေတာ့ ငွက္ပရိသတ္ေတြရဲ႕ စကား။ အရာအားလံုးကို ထားခဲ့ၿပီ။

အရာအားလံုးကို မၾကားႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ အႏုပညာသာ ရွိ ေငြက ိုမသိတဲ့သူ။ အႏုပညာရွိ၊ ေငြကို ရွိေအာင္ မလုပ္ခဲ့သူ။ သူ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စု နီးပါး အခိုင္အမာ ရပ္တည္သြားႏိုင္သူရဲ႕ သီခ်င္းအယ္လ္ဘမ္ က ဆယ့္သံုးခ ုထဲ။ ဒါပဲရွိ၊ ဒါပဲသိခဲ့သူ။

နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား၊ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္၊ သက္ၿငိမ္၊ အတၱပံုေဆာင္ခဲမ်ား၊ အၾကင္နာအိပ္မက္၊ အရင္အတိုင္း၊ စကားလံုးမရွိတဲ့ေကာင္းကင္၊ ထူးအိမ္သင္ Unplugged Live ၊ ၿမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းျခင္း၊ အေမ (သို႕) ေမတၱာေတာ္ဘြဲ႕၊ ၀င္ရိုးစြန္းမီး၊ အစိမ္းေရာင္ရက္စြဲမ်ား၊ တစ္ေန႔စကာအလြဲမ်ား ဒါပဲ။ ဒီစီးရီး ဆယ့္သံုးေခြပဲ။ သူ႔ႏွလံုးသား နဲ႔ ထုဆစ္ခဲ့တယ္။

“မိသြယ္ ..... ငါ မေသခ်င္ေသးဘူး၊ ငါ့မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္” တဲ့။ ကိုငွက္ေျပာခဲ့တဲ့စကား။ တကယ္လည္း ကိုငွက္ဆီ က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ၨ။

“ငါ့ဘ၀မွာ ဒီေနာက္ဆံုး သီခ်င္းကို ၿပီးေအာင္ ဆိုမယ္သိလား မိသြယ္” ေနာက္ဆံုး ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးႏႈန္းဖို႔၊ ေနာက္ဆံုး သီခ်င္း ဆိုတဲ့အမည္ကို မေပးဖို႔ ေျပာလာတဲ့ ဇနီးျဖစ္သူ မသြယ္သြယ္ေထြး ရဲ႕ စကားကို လက္မခံဘဲ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔၊ ငါမေသႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ စီးရီးသစ္အတြက္ ကိုငွက္ ဆုိခဲ့ၿပီး တဲ့ သီခ်င္း ၆ ပုဒ္ထဲမွာ အဲဒီ “ေနာက္ဆံုးသီခ်င္း” က ိုတကယ္ၿပီးေအာင္ ဆိုသြားခဲ့ သတဲ့လား။

“မိသြယ္ရယ္ .... ငါ့သမီးေလး ေထာေထာ ဘ၀အတြက္ ကေတာ့ ငါေရးခဲ့တဲ့သီခ်င္း၊ ငါဆိုခဲ့တဲ့သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပူစရာ မရွိေလာက္ပါဘူး” တဲ့လား။ အခု ကိုငွက္ အနားမွာ ကိုငွက္ သမီးေလး (တတိယတန္း-က၊ ဒဂံု-၁) ေထာေထာေရာက္လာၿပီေလ။

ကေလးေလးနဲ႔ မမွ် ဖခင္ ကိုၾကည့္ၿပီး ရႈိက္ငိုေနတဲ့ဟန္၊ တလိမ့္လိမ့္စီးလာ တဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ၊ အခု ခင္ဗ်ား မသိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ တတိယတန္းေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေရးေလး၊ ေဖေဖ အတြက္ သမီးေထာေထာ ဆိုတဲ့ စာတန္းေလး ကပ္ထားတဲ့ အလြမ္းပန္းျခင္းေလး၊ ၾကည့္ေနရင္း ရင္ထဲမွာ ဆို႔နစ္၊ ေၾကကြဲ၊ မိုးမင္းႀကီးလည္းငို၊ ျမင့္မိုးေအာင္လည္းငို၊ ေရႊေဂ်ာ္ေဂ်ာ္လည္းငို၊ မသြယ္သြယ္ေထြးလည္းငို၊ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္(လီယိုနတ္) လည္းငို၊ ထြန္းထြန္း(အိပ္မက္ကုန္သည္) လည္းငို၊ တေလာကလံုးငို။

ကိုငွက္ေရ ... မိုးၾကီးၿပိဳက်တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ ၁၉၈၆ မွ စတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္ေတြ ၁၆-၈-၂၀၀၄ ေရေ၀း အေအးတိုက္မွာ ဆက္လက္ စီးေမ်ာ။ အေတာ မသတ္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲေလ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရင္ထဲမွာ၊ စိတ္ထဲမွာ မြန္းက်ပ္မႈေတ ြမ်ားလာရင္ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ျဖစ္ေနမွာပါ။ အဲဒီ သီခ်င္း ဟာလည္း ကိုငွက ္သီခ်င္းေတြပါပဲေလ။
 


မိတ္ေဆြႀကီး ထူးအိမ္သင္သ ို႔ အလြမ္း


Copy
‎Kyaw Zin Phyo‎
 ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းခ်စ္သူမ်ား