1948 မွာ ဆရာေသာ္တာေဆြတို႔ ပေဒသာမဂၢဇင္း ထုတ္ဖူးတယ္ ။ ႐ႈမဝ မဂၢဇင္းနဲ႔အျပဳိင္ သေဘာမ်ဳိး ထုတ္ တာပါ ။ ဦးစီး ဦးကိုင္က ဆရာတင့္တယ္ ။ ဆရာေသာ္တာေဆြက မဂၢဇင္းကိစ ၥအဝဝ ေအာက္ေျခသိမ္း တစ္ကိုယ္ေတာ္ လုပ္ရတယ္ ။ ( ဆရာတင့္တယ္က ရံုးသမားမို႔ ၫႊန္ၾကားရံုသာ တတ္ႏိႈင္ပါတယ္ ) ။
သ႐ုပ္ေဖၚပံု အတြက္ ကာတြန္း ဦးဗဂ်မ္းဆီ မၾကာမၾကာ ေရာက္တယ္ ။ ေခါင္းရင္းခန္းမွာ ကတံုးဆံေတာက္နဲ႔ အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ စာထိုင္ေရးေနတာ အျမဲတမ္းလို ေတြ႔ေနေတာ့ အဲဒါ ဘယ္သူလဲလို႔ ဦးဗဂ်မ္းကို ေမး တယ္ ၊ " သဘင္ဝန္ ဦးႏု ဆိုတာ သူေပါ့ " တဲ့ ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ဆီ စာမူေတာင္းရင္ ရမလားေမးေတာ့ " ကိုရင္ ေတာင္းၾကည့္ေပါ့ " တဲ့ ။
သဘင္ဝန္ ဦးႏု စာေရးစားပဲြနား ေသာ္တာေဆြ ေရာက္သြားတယ္ ။
" ဆရာႀကီး ၊ ဘာေတြေရးေနပါသလဲ "
" စာေတြ ေရးေနတာေပါ့ကြ "
" ဘယ္မဂၢဇင္းမွ မပို႔ဘူးလား "
" မင္းတို႔ မဂၢဇင္းေတြရိွမွ ငါက စာေရးရမွာလား "
" ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ဆရာႀကီး စာေရးေနလဲ "
" ဟ - မေရးရ မေနႏိႈင္လို႔ ေရးတာေပါ့ကြ " တဲ့ ။
သဘင္ဝန္ ဦးႏု ရဲ႕အေျဖဟာ အဲသလို ဘုဂလန္႔ခ်ည့္ပါပဲ ။ ေသာ္တာေဆြကိုမွ မဟုတ္ ၊ ဦးဗဂ်မ္းဆီ လာတဲ့ စာအုပ္ထုတ္ေဝသူ မွန္သမ်ွ သူ႔ဆီ စာမူေတာင္းရင္ အဲလို ဘုဂလန္႔ခ်ည္း ေျပာလႊတ္တာမို႔ ေသာ္တာေဆြ ခပ္ကုတ္ကုတ္ တပ္ဆုတ္လာေတာ့ ဦးဗဂ်မ္း က ရယ္ပါတယ္ ။ ဟိုပုဂၢဳိလ္ႀကီးကေတာ့ အျမဲတမ္း ေရးျမဲ ေရးလ်ွက္သာ... ။
