လမ္းသစ္: အဂၤလန္က ကမၻာေက်ာ္ေရာ့ခ္အဖဲြ႕ Pink Floyd

ကမၻာ႔ အဆင့္ ၁၄ လိဒ္သမား ေဒးဗစ္ဂ်ီးေမာ ။

သူဟာ ဂ်င္မီဟင္းဒရစ္ နဲ႔ ဗင္ ေဟလင္တို႔ၾကားက missing link ပါတဲ့ ။ ဟိုဂု႐ုႀကီး ၂ ေယာက္မွာ မရွိတဲ့ အရည္အေသြးေတြ သူ႔မွာ ရွိတယ္ေပါ့ ။

Pink Floyd ကို ေတးခ်စ္သူေတြ သိၾကပါတယ္ ။ အဂၤလန္က ကမၻာေက်ာ္ေရာ့ခ္အဖဲြ႕ပါ ။ ေရာ့ခ္ဆိုေသာ္ျငား သူတို႔သီခ်င္းေတြက ေကာ္ပီဆိုဖို႔ မလြယ္တဲ့သီခ်င္းမ်ိဳးေတြပါ ။ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြေလ ။ ( The Wall စီးရီးကို ဆိုလိုပါတယ္ ။ ေအာ္ပရာကဇာတ္ဆန္တဲ့ သီခ်င္းေတြတဲ့ ) ။ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပဲ ။ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြေပမယ့္ ပစ္ရက္စရာမရွိ ၊ နားေထာင္လို႔ကို မဝတာ ။ စိတ္ကူးေကာင္းသလို တီးလည္း တီးတတ္ၾကပါေပ့ ။ မိတ္ေဆြတို႔ေတာ့ မသိ ၊ က်ေနာ္ေတာ့ လိဒ္ ၊ ဒရမ္ ၊ အဆိုတို႔ကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္ ။ ေဘ့စ္ေတာ့ အမွတ္တစ္မဲ့ပဲ ။ ကိုယ္က ေဘ့စ္ အားမသန္လို႔လည္း ျဖစ္နိႈင္ပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ ေဘ့စ္ အားမသန္လို႔သာ ေဘ့စ္လက္သံ မစူးစိုက္မိတာ ၊ အဲ့ဝိုင္းရဲ႕ ေဘ့စ္မာစတာႀကီးဟာ ဝိုင္းမွာ အေတာ္ဆံုးတဲ့ခင္ဗ် ။ ႐ုပ္ကေတာ့ နည္းနည္းၾကမ္းတယ္ ။ အႏုပညာဖန္တီးမႈက် က်န္ဝိုင္းသားေတြထက္ ထက္ျမက္သတဲ့ ။

ေဒးဗစ္ရဲ႕ ေရေပၚစတူဒီယိုေအာက္ထပ္က အသံဖမ္း ၊ အေပၚထပ္က လူ ၉၀ ပါဝင္တဲ့ ေအာ္ခစ္စၾတာတီးဝိုင္း တီးလို႔ရတယ္ ။

ကမၻာေက်ာ္ The Wall သီခ်င္းေတြနဲ႔ တင္ဆက္ပံုဟာ သူ႔အိုင္ဒီယာပါတဲ့ ။ ထက္လြန္းေတာ့လည္း ဂူတစ္ဂူထဲ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ မေအာင္းနိႈင္ဆိုသလို သူ႔လိုပဲ ထက္တဲ့ လိဒ္သမား David Gilmour နဲ႔ ၿငိကာ အဖဲြ႕က ထြက္သြားရရွာပါတယ္ ။ ဂီတေဝဖန္ေရးသမားေတြကေတာ့ လိဒ္သမားေဒးဗစ္ဟာ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး ဂစ္တာသမားေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးေလာက္က ရွိတာ မွန္တယ္ ၊ လက္သံလည္း တစ္ကယ္ေကာင္းတယ္ ။ သို႔ေသာ္ ဂီတပါရမီမွာေတာ့ ေရာ္ဂ်ာဝါးတားစ္ကို မမွီဘူးလို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္ ။

ပါရမီအေနနဲ႔သာ ေဒးဗစ္ဟာ ေရာ္ဂ်ာကို မမွီရင္ ရွိမယ္ ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ ေရာ္ဂ်ာထက္ သာသလိုပဲ ။ ဥပမာ ... ေရေပၚစတူဒီယို ေဆာက္တဲ့ကိစၥ ။

ေရေပၚစတူဒီယိုဆိုတာ ကမၻာမွာ ရွားမယ္ထင္ပါတယ္ ။ ေဒးဗစ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ပဲရတဲ့ စိတ္ကူးပါ ။ သေဘၤာတစ္စီး ေရာင္းစရာရွိတယ္ ၊ ေစ်းသက္သာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီသေဘၤာဟာ တခ်ိန္က ဇာတ္ဆရာတစ္ေယာက္ ပိုင္တာ ။

ေရေပၚစတူဒီယို အသံဖမ္းခန္း ။ ေရွ႕တည့္တည့္မွန္တံခါးကတစ္ဆင့္ ပေလယာေတြလည္း ျမင္ရ ၊ ကမ္းစပ္ရႈခင္းလည္း ျမင္ရ ။

နားနားေနေန ႏုတ္စ္ ဖတ္ေနတဲ့ သေဘၤာပိုင္ရွင္ လိဒ္သမားႀကီး ။

သေဘၤာအေပၚထပ္မွာ ေအာ္ခစ္စၾတာတီးဝိုင္းႀကီး တီးလို႔ရေအာင္ ေဆာက္ထားတာတဲ့ ။ ဂီတနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့သေဘၤာျဖစ္လို႔ ေဒးဗစ္က ပိုသေဘာက် ၊ ပိုဝယ္ျဖစ္သြားဟန္ တူပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘဝသက္တမ္းတဝက္ဟာ စတူဒီယိုထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရတယ္ ။ စတူဒီယိုဆိုတာ လုပ္ငန္းသဘာဝအရ အလံုပိတ္ေလ ။ ျပတင္းေပါက္ မရွိဘူး ။ သဘာဝေလ မရဘူး ။ အျပင္ကို မျမင္ရဘူး ။ မြန္းက်ပ္ ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့ သီးသန္႔ကမ႓ာ ... ။

သေဘၤာတစ္စီးကို အသံဖမ္းအေဆာက္အဦအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ေဟာ ... ေလေကာင္းေလသန္႔ ရတယ္ ၊ မ်က္ေစ့ေအးစရာ စိမ္းစိမ္းစိုစိုရႈခင္းေလးေတြ ျမင္ရတယ္ ။ စိတ္ၾကည္ႏူးရတယ္ ။ ေခါင္းၾကည္တယ္ ။ လက္လည္း သြက္တယ္ ။

သေဘၤာေပၚမွာ စက္ဆရာေတြ ၊ အၾကံေပးေတြကို နမူနာတီးျပေနတဲ့ ေဒးဗစ္ ။

သို႔ေသာ္ ...

အဲဒီသို႔ေသာ္က အေရးႀကီးပါတယ္ ။ မ်က္ေစ့ေအးတိုင္း ၊ ေခါင္းၾကည္တိုင္းလည္း ရသေျမာက္အႏုပညာပစၥည္းေတြ ေမြးထုတ္နိႈင္ပါ့မလား ။

ေဒးဗစ္ဟာ ဒီေရေပၚစတူဒီယိုမွာ စီးရီး ၃ ခုေလာက္ သြင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့စတူဒီယိုမွာ သြင္းခဲ့တဲ့ အယ္လ္ဘမ္ ( စီးရီး ) ေတြေလာက္ လူၾကဳိက္မမ်ားပါ ၊ မေက်ာ္ၾကားပါ ။

ေဘ့စ္သမား ေရာ္ဂ်ာဝါးတားစ္ ။ ဖန္တီးမႈနဲ႔ အိုင္ဒီယာမွာ သူအေတာ္ဆံုးပါတဲ့ ။

ဒီေနရာမွာ ဆရာေသာ္တာေဆြကို သတိရမိပါတယ္ ။ ေသာ္တာေဆြကို ဟာသဝတၳဳေရးသူအျဖစ္ ဟိုတုန္းက လူသိမ်ားပါတယ္ ။ ဟာသဆရာအျဖစ္ နာမည္လည္း ႀကီးပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လူၾကဳိက္မ်ားတဲ့ သူ႔ဟာသဝတၳဳေတြဟာ ပန္းခင္းေသာလမ္းမွာ ဒူးနံွ႕ေရးခဲ့ရတာမဟုတ္ပဲ မ်က္ရည္နဲ႔ရင္းၿပီး ေရးခဲ့ရတဲ့ ဟာသေတြပါတဲ့ ။ အိမ္ေထာင္ေရး ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနခ်ိန္ ေရးဖဲြ႕ခဲ့တဲ့ ဝတၳဳေတြပါတဲ့ ။

ဆိုလိုခ်င္တာက အႏုပညာဟာ ထူးဆန္းပါတယ္ ။ ေနရာအခင္းအက်င္းထက္ စိတ္ခံစားမႈ ၊ ဖန္တီးနိႈင္မႈကသာ အဓိကက်ေလသလားလို႔ ေဒးဗစ္ဂ်ီးေမာရဲ႕ ေရေပၚစတူဒီယိုကိုၾကည့္ရင္း အေတြးပြားမိတာေလးကို ေဝမွ်လိုက္ရတာပါ ။